Toegepaste Theosofie: De invloed van het etherisch dubbel op de genetische code en plasticiteit

Illustratie
Vitruviusmens en chakra's
Details
Datum en uur: 
24/10/2013 - 20:00 tot 22:00
Moderator: 
Sabine Van Osta
Bijdrage: 
Vrije bijdrage

Volledig overgenomen uit het Witte Lotusblad, zomernummer 2013.

In het zomernummer van Het Witte Lotusblad verscheen een artikel van Claude Besmond, met als titel:

„De invloed van het etherisch dubbel op de genetische code en plasticiteit‟.

Gevolggevend aan de reacties en de vragen hierover, zullen we de komende maanden, tijdens de studieavond Toegepaste Theosofie dit artikel lezen en bespreken.

Iedereen is van harte welkom!

Overzicht van deze pagina

  1. Inleiding
  2. De menselijke samenstelling
  3. De structuur en rol van het Etherisch Dubbel
  4. Een drievoudige functie
  5. Erfelijkheidsleer - Genetica
  6. Overdracht van informatie
  7. Het Etherisch dubbel en Gezondheid
  8. Mutaties
  9. Besluit

Alvorens met het onderwerp van dit artikel te beginnen, moeten we eerst het etherisch dubbel in een meer algemene context plaatsen en duidelijk omschrijven zodat we een taal, gebaseerd op algemene afspraken en definities kunnen gebruiken. Interactie van het etherisch dubbel met andere elementen zullen hier ook vermeld worden want de belangrijkste rol van het etherisch dubbel is communicatie en uitwisseling van informatie.

Ook zal ingegaan worden op de details van wat wordt bedoeld met 'genetische code‘ enerzijds en 'genetische plasticiteit‘ anderzijds, tegen deze algemene achtergrond. De algemene context, waarin de zojuist genoemde elementen worden geplaatst, net als andere die later worden besproken, vormt een voortzetting van wat genoemd wordt de 'menselijke samenstelling'. In dit document zullen de termen 'energetisch lichaam' en 'etherische lichaam' als synoniem gebruikt worden. Het woord 'samenstelling' is te nemen in de breedst mogelijke betekenis.

Allereerst, in de woorden van het eerste artikel van de Universele Verklaring van de Rechten van de mens staat: 'Alle mensen worden vrij en gelijk in waardigheid en rechten geboren. Zij zijn begiftigd met verstand en geweten en moeten zich jegens elkander in een geest van broederschap gedragen '. Zelfs vóór de samenvatting van dit grote grondbeginsel, in geschreven vorm, was het bekend dat de mens een denkend wezen is, begiftigd met verstand. Hij is dan ook een entiteit, bewust van zichzelf; met andere woorden, hij heeft een geweten. Ieder mens is begiftigd met geweten en reden, wat betekent dat hij verantwoordelijk is voor zichzelf en voor zijn daden. Met denken wordt ook verondersteld te handelen op een vibrationele manier, dat van de fysieke manier verschilt, waar het idee van handelen in het algemeen is bepaald.

Reden, geweten, zelfbewustzijn en redenering, voegen we allemaal toe aan het feit dat de mens niet of niet langer een object is, want hij weet dat hij bestaat. Deze eenvoudige maar zeer essentiële bewering, wat betekent dat de mens zichzelf kent, houdt respect in voor zichzelf, als een eenheid van geweten, verantwoording verschuldigd aan zichzelf, evenals het respecteren van anderen door zichzelf. Deze lijn van denken en redeneren, zoals het meer en meer in de geest van de mensheid doordringt, moet zeker op een dag bijdragen tot zowel afschaffing van de slavernij als dienstbaarheid op deze planeet.

Het eerste fundament is dus gelegd: de mens bestaat omdat hij een lichaam en een geweten heeft, en niet omdat hij alleen een lichaam als object heeft.

In het eerste artikel van de Universele Verklaring van de Rechten van de mens staat ook: ’alle mensen moeten zich jegens elkander gedragen in een geest van broederschap'. Dit vormt het tweede fundament. De geest van broederschap is het tweede essentiële idee van de Universele Verklaring van de Rechten dat volgt uit het eerste en het versterkt. Als mensen zich jegens elkander in een geest van broederschap moeten gedragen, is het omdat ze op een of andere manier broers of zusters zijn of ze zichzelf als zodanig moeten beschouwen. Wat is de bron van deze broederschap onder de mensen, die op het eerste gezicht blijkbaar niet direct iets erfelijks heeft? Het antwoord ligt bij de toegang tot het geweten of liever gezegd in het geweten, dat gemeenschappelijk door alle wezens wordt gedeeld.

Deze twee beweringen zijn zeer praktisch, omdat ze de fundamentele beginselen zijn van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, van de manier waarop mensen zich jegens elkander moeten gedragen. Zij dragen ook een spirituele waarheid in de zuiverste kwintessence omdat zij niet verborgen zijn door een dogmatische, ideologische, filosofische of religieuze vorm.

Terug naar boven

De Menselijke Samenstelling

Bovendien, als men dieper in deze religies of tradities gaat, als men verder dan de zogenaamde openbare of exoterische voorstelling kijkt, zal dezelfde essentie worden gevonden, dezelfde harde kern, gegoten op verschillende manieren, afhankelijk van de tijd en de socioeconomische realiteit. Deze essentie of harde kern is de menselijke samenstelling. Het beschrijft in de eerste plaats de mens (met een kleine m), begiftigd met verstand en geweten, die moet verbroederen met anderen die gelijkwaardig zijn begiftigd maar vooral, het beschrijft de Mens (met een hoofdletter M), dat wil zeggen, God in de mens als God, of de Mens potentieel God. En, tussen 'mens‘ en 'Mens als God‘ bestaat er een soort van religie, hetzij in de gebruikelijke zin van het woord of iets in onze algemene manier  van leven en denken. Alles wat zich bevindt op een bepaald punt in tijd en ruimte tussen mens en Mens als God, stelt hem in staat te bewegen langs de lijn die de twee verbindt en een beetje dichter brengt bij zijn ware aard of zijn volledige wezen. Geen enkele verwijzing is hier gemaakt naar enige religie in het bijzonder, noch wordt enig filosofisch of religieus dogmatisme van welke aard ook naar voor geschoven. De hier aangevoerde argumenten moeten worden beschouwd als zijnde ten gunste van de enige ware vrijheid die er is: de vrijheid van Zijn.

Deze Mens als God kan ook genoemd worden als een mens van grenzeloos bewustzijn, bewust van het oneindige, of een zelfbewuste mens. Dit potentieel wezen van zelfbewustzijn wordt beschouwd als het geheel van het universum. Laten we, voor de toepassing van dit artikel, onze vrijheid concentreren op een deel van deze zelfbewuste mens dat bekend staat als het energetische of etherisch dubbel.

Laten we aannemen dat de volledig bewuste mens het universum is, dat ons fysiek lichaam en ons etherisch dubbel gelijkwaardige delen van het universum zijn en dat dit laatste beperkt is tot een deel van zichzelf. Laten we dit eindige component 'Logos' noemen. Als we de Logos ontleden, zullen we zijn samengestelde delen vinden die we cellen noemen, dan celorganellen, dan moleculen en atomen, die zelf ook deelbaar zijn.

Wat zijn de menselijke wezens binnen de Logos? Eerst en vooral, een geest (of monade) die een synthese is van de ziel (Buddhi in het Sanskriet), welke zelf een algemene staat van bewustzijn is, die heel veel vonken opwerpt, die de menselijke individualiteiten vertegenwoordigen. Deze laatste vinden hun gebied van ervaring in hun persoonlijkheden, die bewust bezig zijn met zich te hervereningen in een grotere staat van bewustzijn. Het is op deze wijze dat het menselijk ras vordert. Natuurlijk, het bewustzijn van het grootste omvat, volgens dit patroon, het bewustzijn van het kleinste. Het vertegenwoordigt niet een geografische relatie tussen de verschillende elementen, maar eerder het idee van uitbreiding van het gebied van bewustzijn.

Terugkomend op de samenstelling van de mens, kunnen we zeggen dat de mens deelneemt aan het bewustzijn van het universum, maar het lijkt erop dat hij zich hier niet volledig van bewust is. Hij ervaart zijn individualiteit door middel van energie of materie die twee zijn synoniemen – welke we persoonlijkheid noemen, verlangen naar meer bewustzijn van de omgeving, in de ruimste zin van de wereld, dat wil zeggen, meer ziel (of hogere zelf), aangeboren in de persoonlijkheid (het spreekt vanzelf dat dit alles niets te maken heeft met religie). 

De persoonlijkheid is opgebouwd uit drie elementen die tot een harmonieus geheel vermengd moeten zijn. Het buitenste element is het mentale, dat wil zeggen, de locus van intellect of denken: a=b, b=c, daarom is a=c. Op een intermediair niveau, vindt men het affectieve of emotionele element, dat goed bekend is bij psychotherapeuten. 

Ten laatste is er het fysieke lichaam, dat wat men kan zien, dat wat men kan voelen wanneer men kiespijn heeft of wanneer men zichzelf tegen het hoofd stoot; en ten tweede, het etherisch (of energetisch) dubbel.

Afgezien van het etherisch dubbel is de menselijke samenstelling volledig afgebeeld en ingedeeld bij de huidige stand van het academisch onderwijs van de psychologie.

Terug naar boven

De structuur en rol van het Etherisch Dubbel

Wat is de structuur en de rol van het etherisch dubbel en waarom moeten we er zoveel aandacht aan besteden? Hoe beïnvloedt het ons leven in het algemeen en ons dagelijks leven in het bijzonder?

Het etherisch dubbel vormt een aggregaat van materie (of energie), dat het dichte fysieke lichaam doordringt en lichtjes overstroomt. Het wordt gevormd door een min of meer hecht netwerk van dunne kanalen of lijnen, opgebouwd uit etherische materie, vandaar de naam. De massa van de materie die op deze manier is gevormd, is een centraal punt van de impact van bepaalde energiebronnen welke de roterende beweging van de materie gaan vitaliseren, stimuleren en produceren, zoals de roterende beweging van de materie, zoals de atomaire rotatie. 

In het etherisch dubbel, wanneer de energiekanalen elkaar vaak kruisen op bepaalde punten, ontstaat een centraal punt of etherisch centrum. Dit is wat gekend is als een chakra. 

Dergelijk centrum verdeelt energie en verschijnt, in de loop van menselijke evolutie, als gevolg van reacties op gegeven stimuli. Het effect van deze etherische centra op het fysieke lichaam genereert na verloop van tijd in neerslag en materialisatie in het dichte lichaam, in de vorm van endocriene klieren. Hun rol is het afscheiden van hormonen die in het organisme worden verdeeld via de bloedbanen. Dus, de fysieke en psychologische toestand van de mens wordt beïnvloed en gewijzigd door het bestaan van centra in het etherisch dubbel en de activiteit daarvan bestuurt de werking van het endocriene systeem.

Terug naar boven

Een drievoudige functie

De functie van het etherisch dubbel is drievoudig: ontvangen, opnemen en doorgeven van een energie die we prana noemen. Kortom, prana is een energie of om een traditionele wetenschappelijke taal te gebruiken, een magnetische stroom afkomstig van de zon. De planeet waarop we leven ligt in dit krachtveld en ontvangt als zodanig zonneënergie om te kunnen leven, aangezien het zoals elk ander organisme, een etherisch dubbel heeft.

Zoals iedereen weet, zal, wanneer de zon plots uitdooft, alle leven op aarde ook abrupt verdwijnen: zonder deze zonneënergie zijn we niet in staat om te overleven. Evenzo absorbeert de Aarde ook zonneprana, zonder het welke het niet kan leven of bestaan. De Aarde geeft de overtollige energie, die door haar eigen trilling "gekleurd" werd terug, dat wil zeggen, energie beïnvloed door de kwaliteit van de Aarde. De mens ontvangt dus energie via zijn etherische dubbel, zowel van de zon als van de planeet. Om praktische redenen is het dus duidelijk om, in het belang van de menselijke soort, samen te werken met het leven, uitgedrukt door het planetaire lichaam, eenvoudigweg omdat het een kwestie is van leven of dood. 

De verschillende functies van het etherisch dubbel moeten verduidelijkt worden.

  1. De eerste functie is het ontvangen van prana of zonneënergie.

De zon is positief omdat het stralend is, omdat het stralen uitstraalt, terwijl het etherisch dubbel (menselijk of planetair) negatief is, omdat het geen uitstraling heeft. Er is dus een circulatie van energie uit de positieve pool naar de negatieve en daaruit volgend energieopname door het etherisch dubbel. De uitstralende zonneënergie wordt door het menselijke etherisch dubbel opgenomen door bepaalde centra, die voornamelijk gesitueerd zijn in het bovenste gedeelte van het lichaam en van waaruit het neerwaarts wordt gestuurd naar het etherisch centrum van de milt, welke de etherische tegenhanger is van de fysieke milt.

Het belangrijkste ontvangstcentrum is gelegen tussen de schouderbladen en een ander kan gevonden worden net onder de zonnevlecht. Deze drie centra vormen een etherische driehoek van waaruit de energie vertrekt om door het ganse lichaam te stromen.

  1. De tweede functie is het opnemen van prana, uitgevoerd door middel van de bovengenoemde driehoek, die energie aan het etherisch dubbel zendt, dat op zijn beurt het dichte fysieke lichaam doordringt.

Het belangrijkste orgaan van assimilatie is de milt, zowel als etherisch centrum en als fysieke tegenhanger. Na de verspreiding door het hele lichaam via het etherisch netwerk, komen de uitstralingen als oppervlakte straling, nu gemerkt door de kenmerken van het individu. Zij vormen de gezondheidsaura. Wanneer het etherisch dubbel in goede vorm is, kan het voldoende prana opnemen zodat het de vorm gestructureerd en georganiseerd kan houden. Dit is inderdaad het belangrijkste doel van het etherisch dubbel.

  1. De derde functie bestaat uit het overbrengen van prana.

Nadat het werd ontvangen en opgenomen, wordt de overtollige prana uitgeworpen in de vorm van fysiek magnetisme. Er zijn gezonde mensen die een grote vitaliteit vertonen, van wie het etherisch dubbel in goede staat verkeert: energie wordt ontvangen, gaat door hun etherisch dubbel en uit zich in de vorm van fysiek magnetisme. Wanneer het etherisch dubbel niet goed functioneert, wordt energie niet opgenomen en dus niet verzonden of opgeslagen door de centra, dan zal dit uiteindelijk resulteren in een of andere lichamelijke ziekte.

Terug naar boven

Erfelijkheidsleer - Genetica

Laten we nu de rol, functies en structuur van het etherisch dubbel werden aangehaald even praten over de genetica. Genetica heeft betrekking op de studie van de genen, de manier waarop ze zijn gestructureerd, georganiseerd en hoe ze zich via proteïnen uitdrukken. Genetica heeft ook betrekking op de structuur van het genoom, dat is samengesteld uit de chromosomen. 

De menselijk fysieke lichaam bestaat uit cellen die, zo kunnen we zeggen, haar fundamentele entiteiten of de bakstenen zijn waarmee het lichaam is gebouwd. In de cel zit de kern die het genetische materiaal, de chromosomen, in de vorm van moleculen, ofwel DNA of desoxyribonucleinezuur bevat.

Wat is de relatie tussen het etherisch dubbel en DNA, dat alle informatie bezit die nodig is voor: ten eerste de fysieke groei van een persoon en ten tweede, voor het onderhoud tijdens zijn leven van het lichaam waarin hij is geïncarneerd?

In tegenstelling tot een wijdverbreid idee over genetisch materiaal, toont dit laatste een groot aantal kleine variaties van de ene persoon naar de andere, maar aan de ene kant is over het algemeen hetzelfde in elke menselijke cel en in elke persoon aan de andere kant. Deze wijzigingen hebben betrekking op de genetische code en plasticiteit.

De genetische code heeft betrekking op de uiting van genen in elke cel, binnen een conventionele normaliteit die gebaseerd is op een statistische benadering. De code wordt niet langer gevolgd wanneer iets ontregeld is. Dit wordt dan gevolgd door ziekte die onthuld wordt door een aantal fysieke symptomen. Het lijkt erop dat een abnormale toestand bestaat wanneer de algemene code niet meer gerespecteerd is. De code betreft dus een uiterst complexe reeks, nog steeds niet volledig opgehelderde manifestaties in tijd en ruimte, van het fysieke lichaam, van onderlinge relaties en interacties, van samenwerking tussen tientallen duizenden genen. Een typische pathologie op het gebied van genetische code is kanker, waarbij die cellen zich vermenigvuldigen op een blijkbaar ongecontroleerde manier. Ze werken niet langer 'volgens het plan‘ dat uitgevoerd wordt door de rest van het organisme.

Genetische plasticiteit heeft betrekking op de liniaire structuur van genetisch materiaal. Na jaren van onderzoek kwamen wetenschappers geleidelijk tot de conclusie dat, eerder dan in een volledig stabiele structurele organisatie, DNA een zekere mate van vloeibaarheid vertoonde. Bv. sommige fragmenten kunnen zich verplaatsen van het ene genoom naar een ander, terwijl anderen langer of korter kunnen worden. Deze beweging of genoomplasticiteit kan natuurlijk een effect hebben op de genetische code zelf, dat wil zeggen, op de manier waarop de genen zich uiten in menselijke cellen.

Terugkomend op de relatie tussen het etherisch dubbel en genetica, moet worden vermeld dat het etherisch dubbel het kader is van het fysieke lichaam, het archetype waarop het fysieke lichaam is gebouwd. Het doel van het fysieke lichaam is zich aan te passen aan het etherisch dubbel, waaruit de verwachte toekomstige vorm blijkt. Dit geldt voor alle levende wezens zoals een planeet, een boom of een dier. De genetische code van een boom of een menselijk wezen bepaalt het of zijn vorm door het uiten van verschillende genen op verschillende tijdstippen, maar het is de etherische code die de uiting van een bepaald gen zal toelaten.

Voor een wetenschapper is de eerste vraag die bij hem opkomt: hoe dit mogelijk is? Het spreekt vanzelf dat wetenschappers hierop nog geen antwoord hebben. Nochtans kunnen, met de hulp van enkele beschikbare feiten, een aantal werkhypotheses naar voor geschoven worden. Het etherisch dubbel is gekend, niet enkel om te verschijnen uit, maar ook om het dichte fysieke lichaam de doordringen tot in de kleinste cellen en atomen. Wanneer deze twee entiteiten een gemeenschappelijke vermenging tonen door letterlijk dezelfde ruimte te bezetten, dan communiceren ze, want er is een nauw contact tussen deze twee energieën. Het etherisch dubbel bestaat uit etherische centra of chakra‘s die rechtstreeks betrokken zijn bij het endocriene systeem, dat ook het groeiproces inhoudt. Bv. voor de groei van een menselijk lichaam moet het gen dat het groeihormoon produceert actief zijn en dat wil zeggen dat het etherisch centrum met betrekking tot die endocriene klier actief moet zijn. Wat op zijn beurt betekent, dat om deze laatste actief te kunnen zijn binnen het elektrisch lichaam, een code van bovenaf moet komen in de vorm van trillingen, dat wil zeggen, van de ziel (hogere zelf), die voor zichzelf een lichaam voor ervaring creëert voor een leven op aarde. 

Deze code daalt neer in de vorm van een energie die door het mentale en het emotionele lichaam wordt doorgegeven. Indien de code niet wordt omgeleid of verstoort door mogelijke psychologische problemen op een van deze twee gebieden, dan zal de energie een adequate impact voortbrengen op het etherisch dubbel. Dit zal dan resulteren in een tragere trilling welke een impact zal hebben op het dichte fysieke lichaam.

Dit laatste is een bevel, gegeven aan een ander lichaam (een andere energie), bijvoorbeeld een molecuul, dat reageert en de taak, dat wil zeggen, het doel zal bereiken voor wat het was geprogrammeerd (een molecule is een geprogrammeerde functie opgeslagen in de vorm van materie).

Terug naar boven

Overdracht van informatie

Zo zijn er, tussen het fysieke lichaam en het etherisch dubbel, waarmee het in direct contact is en de ziel, die beslist welke vorm het voor deze incarnatie zal gebruiken, honderden duizenden overbrengingen en uitwerkingen op verschillende gebieden die dan eventueel beweging en concretisering van materie worden. Al deze energetische opdrachten moeten extreem goed omschreven en gekwalificeerd worden: energie stroomt neerwaarts maar het stroomt ook opwaarts zodat de ziel informatie ontvangt over de fysieke toestand van de lichamen. Uitwisseling van informatie is een andere functie van het etherisch dubbel.

Het innerlijk mechanisme voor het overbrengen van informatie tussen het etherisch dubbel en een molecule, samengesteld uit atomen, is momenteel nog niet gekend. De moleculen gaan vermoedelijk in een resonante trilling met de prikkelende energie afkomstig van het etherische en het is deze resonantie die, door de overdracht van trillingen of energie, de beweging uitzet.

Een bepaald soort trilling botst tegen een bepaald type van molecule, die de bewegende energie zal opnemen en zelf begint te bewegen. Het is vergelijkbaar met een langzame auto die een andere frontaal raakt: energie wordt uitgewisseld en overgebracht bij deze botsing. De eerste auto komt tot stilstand, terwijl de andere als gevolg van de botsing zal beginnen te bewegen.

Dit is slechts een voorbeeld van de invloed van het etherisch dubbel op de genetische code. Er zijn echter andere die een pathologische aard kunnen aannemen. Het geval van kanker is al gezegd: het is een ziekte als gevolg van een ontregeling van de genetische code die leidt tot ongecontroleerde cellulaire vermenigvuldiging. Dit betekent dat een instructie verkeerd begrepen of ergens vervormd werd. Er is cellulaire wildgroei omdat de genen in de cellen het begrip hebben meegekregen dat ze moeten werken zodat zoveel mogelijk cellen kunnen worden geproduceerd.

Een andere kwestie zijn maagzweren. Zij zijn het gevolg van emotionele energie, die het zonnevlechtcentrum letterlijk overstromen, zodat het overgestimuleerd wordt indien het niet langer onder controle wordt gehouden. De stimulatie zal reageren op de overeenkomstige endocriene klier welke hierdoor tot een toename van zure afscheiding zal leiden, met als gevolg een zelfvernietiging van de weefsels.

Laten we teruggaan naar de belanghebbende code gever, dat wil zeggen, het etherisch dubbel. In de twee eerder aangehaalde voorbeelden, een hypertrofisch en dus hyperactief centrum zal gevonden worden dat de overtollige energie naar de cellen en moleculen stuurt, bevorderlijk voor de cel vermenigvuldiging. Een gestoorde werking van het etherisch dubbel is in dit geval de diagnose, die een te hoge graad van trillingen oplegt, zoals in het geval van een kanker of een zweer. 

In een groot aantal gevallen kan kanker of zweren worden genezen door chirurgie op het getroffen gedeelten van het orgaan. Toch moet worden opgemerkt dat, hoewel het reactieorgaan is verwijderd, dat wil zeggen, de laatste schakel in de keten van de energetische stoornis, de wanorde nog steeds op het etherische niveau blijft. Dit kan echter niet worden weergegeven op het fysieke vlak.

Terug naar boven

Het Etherisch dubbel en Gezondheid

Mensen die zelden ziek zijn, hebben een etherisch dubbel dat goed werkt. Of misschien moeten we zeggen dat mensen wiens etherisch dubbel in goede staat is bijgevolg ook een gezond fysiek lichaam hebben. Wanneer we een stap verder gaan, kunnen we zeggen dat mensen die een zekere mogelijkheid van contact tussen hun persoonlijkheid en de ziel hebben ontwikkeld, profiteren van de hogerzelf energie die het etherisch dubbel zuivert en herzuivert. Het overeenkomstig orgaan van het fysieke lichaam zal daardoor dan ook gezond zijn.

Daarom is, wanneer geen groot (gekend of ongekend) fysiek probleem bestaat, hetzij van emotionele of mentale aard, het etherisch dubbel in staat om te reageren op elke aanval (m.a.w. vreemde trilling), zowel in bacteriële als virale vorm, of enkel kneuzingen van een weefsel zoals de huid. Virussen en bacteriën zijn vreemde lichamen en elk lichaam heeft een handtekening in de vorm van een trilling (alle moleculen trillen en de totale som van trillingen vormt een handtekening die een fundamenteel beginsel is in de natuurkunde). Aangezien het etherisch dubbel het dichte fysieke lichaam binnendringt, wordt zijn krachtveld beïnvloed in aanwezigheid van een vreemde trilling, en afhankelijk van de toestand van de gezondheid, zal het in staat zijn te reageren om de harmonie van het fysieke lichaam te kunnen behouden. Dit wordt gedaan door de opgenomen prana in het etherisch dubbel die dan letterlijk oplost in het dominerende krachtveld van de vreemde trilling. Het hele scenario vindt plaats door gebruik te maken van de natuurlijke mechanismen die eigen zijn aan het fysieke lichaam, zoals het immuunsysteem, dat in beweging worden gezet door resonantie op trillingsorders afkomstig vanuit het etherisch dubbel. Dit proces wordt snel gedaan wanneer het contact met het hoger Zelf van goede kwaliteit is. Het Zelf is de geïncarneerde ziel.

Wanneer men afgescheiden is van het Zelf, wat een energie is, een complexe trilling, dan is het fysieke lichaam onbeschermd. De nietzelf kan vervolgens het fysieke lichaam binnendringen. Dat is wat er gebeurt wanneer een vreemde trilling het dominante krachtveld wordt; de ziekte neemt dan een stevige greep op het organisme.

In de afgelopen jaren is de populariteit van erfelijke aandoeningen toegenomen, met name als gevolg van de bliksemsnelle vooruitgang in de genetica.

Dit tempo neemt nog dagelijks toe. Wetenschappelijke vooruitgang heeft de hoop op genezing van genetische ziekten veroorzaakt maar gelukkig heeft dit ook geleid tot het bespreekbaar maken van ethische kwesties, over wat wenselijk is en wat niet, want de mogelijkheden van werken op levende materie zijn een onderwerp van groeiende bezorgdheid. Het enthousiasme gewekt door deze vooruitgang doet mensen geloven dat alles te wijten is aan genetica stricto sensu, met inbegrip van psy-chiatrie en psychologie. Inderdaad, alles zou zoveel eenvoudiger zijn, behalve voor het feit dat het bestaan van de psyche in mensen gewoon zou worden vergeten.

Het idee van een genetische aandoening is het resultaat van het statistische concept van een genetisch standaard.

Terwijl de meeste mensen dezelfde structuur voor een bepaald gen vertonen, zijn er enkele verschillen die mogelijk tot een pathologische situatie kunnen leiden bij anderen. 

In het laatste geval, noemt men dit een mutatie. Het DNA bouwelement, waarvan er vier zijn, verkort genoemd als A, T, C en G, vormt de zogenaamde basis. Hun sequentiële combinaties creëren de genen. Een mutatie kan ofwel een puntmutatie zijn (dat wil zeggen, één enkele basis betreffend) of een groter fragment van het genoom, in de vorm van aanvullingen op, verwijderingen uit of vervangingen van een DNA element.

Een heterogene groep van genetische ziekten wordt veroorzaakt, welke bekend staat als de herhaalde reeksen binnen het genoom. Er zijn verschillende soorten van deze herhaalde reeksen, die zijn ingedeeld volgens de lengte van hun basismotief. Bv. er zijn de dinucleotides, dat wil zeggen, steeds terugkerende reeksen van twee elementen (bv. ACACACAC), de trinucleotides (CTGCTGCTG), de tetranucleotides enz.. Deze reeksen worden sateIlieten (micro, mini of macro) genoemd. Als de variatie van de lengte van de herhaalde reeksen niet pathologisch is, wordt het een polymorfisme genoemd.

Herhaalde reeksen zijn zeer frequent in het genoom. Zij kunnen hetzij 'intragen‘ zijn, dat wil zeggen, behorend tot de keten van een gen dat een proteïne zal aanmaken, ofwel 'extragen‘, dat wil zeggen, buiten het gen, bijvoorbeeld binnen de keten die de activiteit van het gen regelen. Deze reeksen zijn zeer onstabiel en daarvoor vormt het genoom een platiciteitsfactor bij uitstek. Ze zijn bij vele pathologische gevallen betrokken. Een puntmutatie binnen deze keten kan de functie van een gen rechtstreeks wijzigen, maar het meest voorkomende verschijnsel is dat de ketens langer of korter worden in het genoom. Bv. wanneer een herhaalde keten zich uitbreidt in een gen, of de functie is gewijzigd of het volledig verdwijnt, omdat deze extensie de genorganisatie zozeer verstoort zodat het niet in staat is een functionele proteïne te produceren. Herhaalde reeksen buiten het gen zelf kunnen eveneens verlengd worden. Wanneer dit gebeurt in een zone waar haar uiting geregeld wordt, dan is dit een regulerend element dat van haar doel werd verplaatst.

Interessant is dat veel puntmutaties gevonden zijn, om te verschijnen in de nabijheid van herhaalde ketens die er dan op lijken te wijzen dat deze ketens een belangrijke rol spelen in de evolutie van de plasticiteit van het genoom. Opgemerkt moet worden dat de veranderingen in het aantal herhalingen verantwoordelijk kunnen zijn voor ernstige aandoeningen. Mono, di en trinucleotides zijn bijvoorbeeld betrokken bij kanker van de dikke darm, terwijl di, tri en tetranucleotides alsook minisatellieten zijn gevonden die betrokken zijn bij andere soorten menselijke kankers. Onderzoek in de laatste twee, drie jaren heeft aangetoond dat meer ziekten het gevolg zijn van herhaalde ketens.

Het is een regel in de genetica dat, indien een van de ouders drager is van een defect chromosoom, dit wordt overgedragen op de nakomelingen en dat ook dit defect wordt overgedragen, en zo ook de ziekte.

Er werd echter waargenomen dat, in sommige gevallen waar de ziekte veroorzaakt is door een uitbreiding van een herhaalde keten, in tegenstelling tot de algemene regel, de betreffende chromosoom gewijzigd is wanneer het op het nageslacht is overgedragen. Bv. bij myotone distrofie (een zeldzame spierziekte) waar een uitbreiding van herhaalde ketens (in dit geval, een opeenvolging van drielingen) optreedt bij de vader, een vermindering van het aantal drielingen op de in eerste instantie dezelfde beschadigde overgedragen chromosoom werd vastgesteld bij sommige van de nakomelingen. Dit betekent dat in sommige gevallen, het ziektedragende chromosoom dat aan de kinderen werd overgedragen, gewijzigd werd door de cellulaire machine en daarom niet langer de ziekte veroorzaakt.

Terug naar boven

Mutaties

Het meest interessant is, dat dit niet het gebruikelijke patroon is, want hier is een 'selectieve wijziging‘ aan het werk. Terwijl het mogelijk is, moleculair gezien, om een aantal realistische veronderstellingen te maken over het mechanisch fenomeen, werd de volgende vraag nog niet volledig beantwoord: Waarom wordt dezelfde chromosoom, gegeven aan alle nakomelingen, bij de ene gewijzigd en niet bij de andere?

Vanuit een algemeen oogpunt leiden deze opmerkingen tot twee kritische opmerkingen. Ten eerste: er is niets onvermijdelijks, want het lijkt erop dat het genetische 'gebrek‘ niet noodzakelijkerwijs van de ouders aan de kinderen is doorgegeven, ten minste in het soort genetische ziekte hierboven vermeld. Ten tweede en belangrijker: hoe wordt het besluit gemaakt om al dan niet het chromosoom te wijzigen? Want wat is waargenomen in termen van selectieve wijziging van een chromosoomgebrek kan niet worden verklaard door de regels van de klassieke genetica. Misschien kunnen we aannemen dat we hier geconfronteerd worden met een niveau van besluit dat niet noodzakelijkerwijs uitsluitend tot het fysieke lichaam behoort. Dus de volgende werkhypothese: eerste aanpassing, het besluit is genomen of overgedragen door het etherisch dubbel.

Voorlopig kan men dit in de volgende schematische wijze aangeven: het etherisch dubbel ontvangt een vervormde of nietvervormde trilling van het hogere Zelf. De order wordt verzonden naar het dichte fysieke lichaam waarvan de cellen, al dan niet, het herstellend DNA-systeem in werking zetten. In het eerste geval wordt de integriteit van het genoom hersteld, terwijl een ziekte wordt weergegeven in het tweede geval.

Dit alles brengt ons onvermijdelijk bij een andere vraag. Kan de uitdrukking van de vorm (het fysieke lichaam) worden aangepast door de wil om te voldoen aan het plan voor deze incarnatie aan het hoger Zelf? Dit moet mogelijk zijn als de wil van de hogere Zelf de wil van de persoonlijkheid wordt; met andere woorden, als er een uitbreiding van het bewustzijn is door identificatie met het hoger Zelf.

Terug naar boven

Van al wat gezegd werd, lijkt het, ten minste in theorie, dat ziekten gerelateerd zijn aan een psychologische toestand die voortvloeit uit een remming of een verstoring van de energie die naar beneden stroomt van de hogere Zelf, die tracht zich te manifesteren in de huidige incarnatie. Dus, wat kan gedaan worden ter bevordering van een beter begrip van al dit energie en krachtenverkeer dat, in feite, hetzelfde is als zeggen: hoe kan men zichzelf beter kennen?

Het antwoord ligt in het streven naar een gemeenschappelijke basis, een soort van synthese tussen wetenschappelijk onderzoek vooral geïnteresseerd in de structuur en de organisatie van de materie en geestelijke onderzoek, dat verwant is aan de ontwikkeling en evolutie van het bewustzijn. Het etherisch dubbel zou inderdaad de eerste gemeenschappelijke ruimte kunnen zijn, een soort van samenvoeging van belangen, een nieuwe richting waarop we onze intelligentie en verbeelding kunnen richten. Vervolgens, wanneer wetenschap en bewustzijn zijn samengevoegd in het gemeenschappelijk onderzoek, kunnen ze elkaar versterken in een synthese en een grote factor van evenwicht en evolutie zal in het leven worden geroepen ter ondersteuning en verbetering van de menselijke relaties.

Oorspronkelijk verschenen in "Holistic Science and Human Values 1997 Theosophy Science Centre"

Vertaling LJO