Iconografie als beeldtaal bij joden, christenen en moslims

Ondanks het verbod om beelden (Ex.20:4) te maken van goden en levende wezens bestaat er toch een beeldentaal zowel bij joden, moslims en christenen.

Joden en moslims hebben dit gebod gedeeltelijk gehandhaafd waardoor er wel een beperkte iconografie is te vinden, vooral in manuscripten. Joden en christenen gebruiken als basis het Oud-testament, moslims hebben hun Koran waarin vele verhalen terug te vinden zijn, afkomstig uit de Bijbel. Alleen is de interpretatie van bepaalde verhalen anders dan bij christenen.

In het christendom werd de beeldentaal gebruikt als illustraties bij hun manuscripten en als communicatiemiddel tussen christenen. Naargelang de tijdsperiode heeft het christendom de beeldentaal aangepast:

• Het vroege christendom (tot 313) waar een openlijk christelijk leven soms onmogelijk was.
• De periode tot aan de middeleeuwen, waar een openlijk christendom zich ontwikkelde.
• De middeleeuwen waar de beeldentaal tot ontwikkeling kwam om het geloof te verkondigen.
• De Contrareformatie waar met beelden een strijd tegen de reformatie werd gestreden.
• De 19° eeuw met het herstel van het Roomse christendom.
• De moderne vormgeving in de christelijke iconografie in de 20°eeuw.

Wie meer wil weten over dit onderwerp is van harte welkom op de lezing. Einde van de lezing is voorzien om 13.30 uur.