Een kabbalistisch Universum

“Gods plaats is de wereld, maar de wereld is niet Gods plaats.”

Met dit kabbalistische gezegde wordt bedoeld dat God in de wereld aanwezig is maar er tegelijk ook buiten staat. Een immanente God is een innerlijke drijvende kracht die de ganse Schepping doordringt. Maar zoals een goede leraar boven zijn leerstof staat, en er van buitenaf naar kan kijken, zo staat een transcendente God boven en buiten zijn schepping. In het mysterie van gelijktijdige immanentie en transcendentie ontmoeten God en de wereld elkaar voortdurend en leren ze elkaar “kennen”. Op dit wonder berust de kabbalistische visie van het Universum.

Ieder van ons heeft wel eens naar de hemel gekeken en zich daarbij door de ontzagwekkende grootsheid van het Universum laten imponeren. Misschien hebben sommigen zich hierbij vragen gesteld over de ongeziene orde die het Universum en onze wereld omvat en beïnvloedt. De ‘Kabbalah’, een mystieke traditie van joodse oorsprong, beschrijft deze universele orde als een voortdurend proces op alle niveaus van bestaan. De mensheid wordt beschouwd als een symbolische bespiegeling waarbinnen de geheimen van het universum en het bestaan waargenomen kunnen worden. De mensheid is een microkosmos, een miniatuur reproductie van de macrokosmos en wordt daarom beschreven als geschapen naar gelijkenis van zijn Schepper.

De spirituele, intellectuele, psychische en fysische natuur der mensheid is een miniatuur replica van de universele orde van alles wat bestaat.