Loge Witte Lotus

Sinds het begin der tijden heeft de mens zich steeds de vraag gesteld over het al dan niet bestaan van een leven na de dood. Bij heel wat primitieve volkeren kunnen we bewijzen vinden van een geloof in een voortbestaan na de dood. Bij de oude Grieken, Romeinen en ook in het oude China was men overtuigd dat de dood niet het einde was. Elk volk had echter een heel eigen visie over hoe dat leven na de dood er dan wel uitzag. In de hiërogliefen van de oude Egyptenaren wordt fraai uitgebeeld wat hun geloof was.

Annie Besant (1847 – 1933) was de tweede president van de Theosophical Society van 1907 tot 1933.

Voordat ze in 1889 tot de Theosophical Society toetrad, was ze actief in maatschappelijk werk en kwam ze op voor de verdrukten. Ze verkeerde in de vrijdenkers en hervormingsgezinde kringen van die tijd, en ontpopte zich als een begaafd redenaar en schrijver . Ze schreef vele boeken en pamfletten en was voor duizenden mensen over de hele wereld een leraar op het spirituele pad.

De Wereldmoeder als term is nog niet zo heel oud: de realiteit die achter de naam schuil gaat, is echter al zo oud als de Manifestatie zelf en grijpt terug op dat andere begrip dat wij terugvinden in de eerste stanza’s waar mevr. Blavatsky De Geheime Leer mee laat beginnen, de Eeuwige Moeder:

De eeuwige moeder (Ruimte), gewikkeld in haar altijd onzichtbare gewaden, had opnieuw zeven eeuwigheden lang gesluimerd. (I, 1)

Vijfhonderd jaar geleden werd de ‘nieuwe wereld’ ontdekt. Een nieuwe wereld waar verschillende religieuze strekkingen zich konden ontplooien. Voor de oorspronkelijke bewoners, de indianen, gold dit echter niet. Hen stond vervolging, onderdrukking, beroving van hun identiteit en spiritualiteit te wachten. Het waren tenslotte wilden, kannibalen en barbaren. Gedwongen ‘integratie’, opgelegde religies en tal van ‘verboden’ zijn er echter niet in geslaagd om de indiaanse ‘spirit’ te breken.

Toen zij dan in 1888 De Geheime Leer presenteerde aan de wereld stelde mevrouw Blavatsky in de inleiding onder meer drie grondbeginselen voor die de lezer van haar opus magnum voortdurend in het achterhoofd diende te houden wanneer hij het boek doorkauwde. Het betreft drie universele principes die ten allen tijde in alle universa en werelden aan het werk zijn, principes waarop het bestaan zelf van alle denkbare en ondenkbare fenomenen en levensvormen gegrondvest is.

"Denk steeds aan Mij, wijd jezelf toe aan Mij. Offer alles aan Mij en vereer Mij. Eén geworden met Mij zul je tot Mij komen, want ik ben je Hoogste Doel.” Bhagavad Gita, 9:34

Mineralen en metalen zijn chemische verbindingen. Zij zijn echter ook kristallisaties van etherkrachten, levende lichten microkosmossen die bewuste eenheden zijn, op hun niveau. De mineralen- en metalenwereld is de oudste wereld op aarde, en bevat dus ook het oudste en meest volledige geheugen, dat wel eens Akasha genoemd wordt. Mineralen nemen al van oudsher gebeurtenissen in moleculaire vorm in zich op, ook gebeurtenissen in het hele Heelal.

In Tibet stond een groot gedeelte van de XIXe eeuw o.a. in het teken van de werken van en de wisselwerking tussen twee zeer bijzondere lama’s, Jamgön Kongtrul (1813-1899) en Jamyang Khyentse Wangpo (1820-1892), de grondleggers van de Rimé filosofie. Ri of chok-ri is Tibetaans voor “eenzijdig”, “sectarisch”. Me staat voor “niet”.

Als men de woorden of afbeeldingen van tipi, hoofdtooi, kano, gezichtsbeschildering of tomahawks hoort of ziet denkt iedereen dadelijk aan ‘indianen’. Het zijn de symbolen van “Indianen” die voor iedereen herkenbaar zijn. Erger nog, het zijn de symbolen die men gebruikt om de indianen te definiëren.